یکی از سازهای مشهور که محبوبیت بسیاری بین جوامع دارد خانوادهی سازهای ویولن است. ویولن‌ها سازهایی آرشه‌ای و زهی هستند. خواستگاه این ساز نیز کشور ایتالیا میباشد. جنس سیم‌های این ساز در طول تاریخ از روده‌ی تابیده شده‌ی حیوانات، ابریشم، الیاف مصنوعی، فولادی و... بوده است. جنس رشته‌های آرشه نیز معمولا از موی دم اسب میباشد. انواع مختلفی از این خانواده ساز وجود دارند. ویولن‌های آکوستیک و الکتریک و ترکیبی از این دو. ویولن‌های الکتریک همانند گیتار الکتریک جعبه‌ی صدا ندارند و انتقال صدا توسط آمپی فایر تقویت و پخش میشود. در ادامه به انواع ویولن‌های آکوستیک میپردازیم.
ویولن
کوچکترین عضو این خانواده ویولن‌ها هستند که در انواع اندازه‌ها تولید میشوند. بطور کلی ویولن در هنگام نواخته شدن با سه نقطه چانه، شانه و دست چپ در تماس است. این ساز از ۴ سیم تشکیل شده که در برخی موارد مدل ۵ سیم آن نیز که سیم پنجم صدای بم تری دارد را میتوان دید.
ویولا
ویولاها بزرگتر از ویولن بوده و صدای بم تری هم نسبت به ویولن دارند. ویولا با اسم ویولن آلتو هم شناخته میشود. نوازنده‌ی این ساز معمولا در میانه‌ی ارکستر مشغول به نواختن میشود.
ویولن‌سل (چلو)
هر چقدر در این لیست پایین تر میرویم صدای ساز بم تر نیز میشود. شکل ویولن سل بزرگتر از ویولن و ویوللا است و یک اکتاو بم تر از ویولا است. پین انتهایی ویولن سل باعث میشود نوازنده بتواند به راحتی این ساز را روی زمین گذاشته و با تسلط آن را بنوازد. در هر ارکستر سمفونیکی میتوان ویولن سل را هم مشاهده کرد.
کنترباس
برخی از متخصصین کنترباس را از خانوادهی ویولن حساب نمیکنند و از خانوادهی ساز قدیمی ویول میشمارند. کنتر باس اسم‌های مختلفی هم دارد. از جمله اسامی کنترل باس به دوبل باس، باس و کنترباس اشاره کرد. بم ترین صدا بین دسته بندی‌های گفته شده را کنتر باس تولید میکند. نواختن این ساز به دوشکل است، هم همانند ویولن با کشیدن آرشه روی سیم ها و یا به روش پیتزیکاتو.
